Trading Academy

pierwsza waluta w parze walutowej, inaczej waluta kupowana.

waluta, w której prowadzony jest rachunek inwestycyjny.

druga waluta w parze walutowej. W walucie kwotowanej wyrażane są kursy waluty bazowej.

charakteryzuje się dużą płynnością. Waluta wymienialna w większości miejsc (dolar amerykański).

papier wartościowy, który uprawnia posiadacza do zakupu akcji danej spółki w stałej cenie do terminu wygaśnięcia.

WIG – najdłużej notowany na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Obejmuje akcje spółek notowanych na rynku podstawowym.

(ang. weighted moving average, WMA) – rodzaj średniej, przypisuje różne wagi danym z poszczególnych okresów.

szkolenie internetowe (online).

(ang. Warsaw Interbank Bid Rate) – roczna stopa procentowa na polskim rynku międzybankowym, jaką banki są skłonne płacić innym bankom za złożone u nich depozyty.

(ang. Warsaw Interbank Offered Rate) – stawka procentowa, na podstawie której banki pożyczają środki innym bankom na rynku międzybankowym.

maksymalny zasięg ruchu cen. Dotyczy rynków regulowanych.

(ang. Relative Strenght Index) – jeden z najpopularniejszych wskaźników analizy technicznej, jeden z tzw. oscylatorów, wskaźnik siły względnej, używany w analizie technicznej do pokazania zmian w sile ceny.

ATR bazuje na obliczeniach True Range, czyli mierzy średnią zmienność ruchów cen z wybranego okresu, ale nie określa jego kierunku. Standardowo zaleca się stosowanie wskaźnika dla 14 okresów. ATR może być potwierdzeniem panującej tendencji na rynku. Pokazuje zmienność jednostkową, czyli poziom wahać rynku. Za pomocą tego wskaźnika łatwo określić, czy rynek znajduje się w trendzie, czy konsolidacji, podczas której wartości są raczej stałe i nie wykazują tendencji wzrostowej

wskaźnik analizy technicznej, który służy do obliczania ruchów cenowych. Kanał opiera się o wskaźnik średniej ruchomej, który jest jego centrum oraz górną/dolną krawędź stanowioną przez dodanie/odjęcie wskaźnika ATR lub jego wielokrotności.

(ang. Relative Strenght Index) – jeden z najpopularniejszych wskaźników analizy technicznej, jeden z tzw. oscylatorów, wskaźnik siły względnej, używany w analizie technicznej do pokazania zmian w sile ceny.

obliczany przez Chicago Board Options Exchange Market – wskaźnik ten mierzy implikowaną zmienność opcji na amerykański indeks giełdowy S&P 500.

(ang. Bollinger bands) – jeden ze wskaźników analizy technicznej. Zadaniem wstęg jest określanie względnych dołków i szczytów cenowych. Według definicji cena osiąga szczyt przy górnej wstędze, a dołek przy dolnej.

(ang. Moving Average Convergence Divergence, MACD) – jest jednym z najczęściej stosowanych oscylatorów. Wskaźnik ten powstaje w wyniku obliczenia różnicy dwóch wykładniczych średnich kroczących (EMA). Domyślnie jest to wynik odejmowania 26-dniowej EMA od 12-dniowej EMA. Skutkiem tego jest wskaźnik oscylujący wokół poziomu zerowego i z przecinającymi się nawzajem liniami MACD i Signal. Popularność MACD pochodzi z dużej użyteczności generowanych przez niego sygnałów i łatwości ich interpretacji. Można z niego korzystać zarówno w okresie stabilizacji jak i wyraźnych wzrostów czy spadków cen. Przy relatywnie dużej wiarygodności generowanych przez MACD sygnałów wadą są ich wyraźne opóźnienia.

(ang. overbought/oversold indicator) – służą do monitorowania i wychwytywania momentów przewartościowania/niedowartościowania instrumentów finansowych. Opisują procentowe odchylenie ceny z bieżącego okresu od kursu maksymalnego i minimalnego z kursów poprzednich okresów.

jedno z podstawowych zagadnień analizy technicznej. Wsparcie jest to poziom cen, poniżej którego cena nie spadła od dłuższego czasu, tzn. poziom cen, przy którym zainteresowanie ze strony kupujących jest dostatecznie silne, aby przezwyciężyć presję ze strony sprzedających. Wsparcie jest często psychologicznym punktem, którego przebicie oznacza dalsze spadki.

określa wrażliwość zmienności opcji na zmianę ceny instrumentu podstawowego.

określa wrażliwość współczynnika Delta na zmianę ceny instrumentu bazowego.

współczynnik określający jak zmieni się cena danej opcji przy zmianie wartości stopy procentowej o jednostkę.

współczynnik, który jest miarą wrażliwości zmiany wartości opcji na zmianę czasu, który pozostaje do wygaśnięcia tej opcji.

współczynnik informujący inwestora o ile zmieni się wartość opcji w przypadku zmiany zmienności instrumentu podstawowego.

(ang. Exponential Moving Average, EMA) – odmiana średniej ważonej, gdzie największą wagę przywiązuje się do ostatnich danych, z których wyliczana jest średnia krocząca.

graficzne przedstawienie zmienności ceny w czasie, wykorzystywany do analizy technicznej. Najpopularniejsze rodzaje wykresów to: wykres liniowy, wykres słupkowy, wykres świecowy.

najprostsza oraz najpopularniejsza forma prezentacji notowań. Linia na wykresie łączy pojedyncze ceny w określonym czasie. Budowę wykresu liniowego można zastosować w oparciu o cenę zamknięcia lub otwarcia, a także o średnią cenę z danego interwału czasowego.

zbudowany ze słupków cenowych, na których zaznaczono kluczowe poziomy każdego okresu – ceny otwarcia, zamknięcia, najwyższej i najniższej. Każdy słupek przedstawiony jest jako kreska pionowa z wypustkami po lewej i prawej stronie oznaczającymi kurs otwarcia oraz zamknięcia.

uznawany z jeden z najstarszych rodzajów wykresu wykorzystywanych do przewidywania cen. Wykres zbudowany z tzw. świec japońskich, które przedstawiają zachowanie inwestorów.